Sinterklaas

In de plaats waar ik woon, mag ik elk jaar Sinterklaas binnenhalen.
Het ontvangen van de Goed Heiligman is een jaarlijks hoogtepunt. Ik kijk daar een heel jaar naar uit. Samen met de burgemeester en duizenden kinderen Sint 'binnenhalen' is genieten. In spannende afwachting zingen ze de longen uit hun lijf en niemand zegt dat ik niet 'zuiver' inzet.
Je blijft kijken naar die glunderende snuitjes. Je ziet ouders met kinderen op de arm vechten om de aandacht van Sint en zijn Pieten. Omdat ik Sint met de microfoon begeleid, zie ik van dichtbij wat er gebeurt. Hij reageert in alle rust en probeert ieder kind aandacht te geven. Sint kent veel families bij naam. Niet alleen voor de kinderen, maar ook voor sommige ouders is het soms een schok als hij ze herkent. En passant maakt de Goed Heiligman een grapje. Wat is communicatie toch een machtig strategisch wapen. Het is maar net hoe je de boodschap brengt en wanneer. Zou les 1 kunnen zijn. Een jongetje heftig in tranen vlak bij de cape van Sint dreigt onder de voet te worden gelopen. Zijn moeder roept Sint. 'Sint, hij wil u wat vragen.' Als Sint zich voorover buigt, steekt het jongetje zijn knuistje naar voren en snikt; 'Heeft u mijn wortel nog gevonden?' Sint kijkt en zegt; 'Jij bent toch dat jongetje van…..' De tranen stoppen. 'Ik zeg nog tegen Piet laten wij daar als eerste langs gaan, hij zal wel weer aan het paard hebben gedacht.' En met glimlach van oor tot oor, die met één grote klap direct bij me binnenkomt, breekt de zon door. Les 1 in communicatie en eigenlijk in ons hele leven: 'Wat je uitzendt, krijg je terug.'

Teuntje van Delft,
Hoofdredacteur