Gebruiksaanwijzing

Ik ben lekker op tijd. Dus voor ik aan de beurt ben, kan ik nog even een kopje koffie drinken.

Terwijl ik ga zitten, begint mijn buurman, die ook zit te wachten een praatje. 'U zult wel denken, want bent u aan het doen? Ik verdiep me op het moment in allerlei gebruiksaanwijzingen.' Ik ben meteen wakker. Gelijk doemen er allerlei scenario's op. Bijvoorbeeld van mijn Smart-t.v. waarvan alleen het boekje slim is of van mijn geavanceerde koffiezetapparaat waar filmsterren blij van worden. Ik ook, totdat ik moet ontkalken. Ik zucht onbedoeld. 'Ah, u snapt het.' Hij knikt tevreden. 'We hebben een nieuwe auto. Kijk eens hoe dik dit boekwerk is. Toen we er uit waren welke auto we zouden nemen, mochten we van de dealer een stukje rijden. Hij legde de basis uit; je weet wel, starten, pedalen, richtingaanwijzer, licht, de gewone dingen. Hij zei, neem de route die je veel rijdt, snelwegen en in de stad. Alleen de knop van de richtingaanwijzer heeft al drie, vier verschillende standen. Het gaat goed zolang je rijdt, maar we moesten in Leiden even wachten bij zo'n brug, dus ik grijp naar de handrem. Mooi, dat die niet op de goede plek zat. Gewoon als pookje in het midden. Ik wil het beamen, maar terwijl ik ademhaal, legt hij uit hoe het zit met de stoelen. 'Kijk', legt hij uit, 'natuurlijk moet ik dat weten, want ik moet het mijn vrouw uitleggen.' In mijn hart, glimlach ik. Terwijl hij uit zijn andere jaszak een nieuw boekje opdiept, zegt hij: 'Ja, ik ben er nog niet. Mijn dochter heeft een nieuwe telefoon.' En nog voordat hij gaat uitleggen, hoor ik een stem: 'Kom pap, ik ben klaar. We gaan.' Pfffff, saved by the bell.

Teuntje van Delft,
Hoofdredacteur