Genen?

Mijn kleinzoon is met zijn team kampioen geworden.

Hij speelde de sterren van de hemel en scoorde van grote afstand. Zonder anderen tekort te doen, kan ik zeggen, dat dit de allerleukste en slimste kleinzoon is die er bestaat. Om de haverklap gaf het team elkaar een high five en het scheelde niks of de shirts waren ook nog uitgegaan. Na afloop deden 16 bezwete lijfjes zich tegoed aan appelsap en bespraken ze vakkundig de gemaakte doelpunten. Als ik hem zie bewegen, geloof ik dat hij dat niet van 'mijn' kant heeft. Mijn sportieve verrichtingen houd ik liever binnen de sportschool of ver weg. Hoewel, dat ook weer geen garantie is om geen bekenden tegen te komen. Jaren terug ging ik met collega's op wintersport. Schaatsen vond ik geweldig, dus skiën leek me ook wel wat. Als droog geoefend skiër togen we naar Saalbach. Het was er behoorlijk wit. Keurig schreef ik me in voor de les. Oefenen op het babyweitje. Echter de instructeur bedacht dat er boven betere sneeuw was. Ik heb de hele tocht naar boven gedacht aan hoe ik de stang voor mijn zitplaats kon losmaken om er met ski's zo elegant mogelijk uit te springen. Dus niet! Voor ik op de skies stond, lag ik er al weer naast. Terwijl ik voor de zoveelste maal met mijn hoofd in de sneeuw stond hoorde ik zeggen; he Teuntje jij ook hier? Toen ze weg waren, ben ik op mijn achterwerk naar beneden gegleden. De volgende dagen ben ik in mijn eentje naar mijn babyweitje gegaan en genoten van zon, sneeuw en vooral apres ski. Soms is het heerlijk als je iets van jezelf in je kind of kleinkind terugziet. Vaak is het voor hen beter van niet.
Teuntje van Delft
Hoofdredacteur