Fietsbridgedrivetaartpunt

Elk mens heeft een hobby. Mijn vrouw bijvoorbeeld is een fanatiek bridger. Ik bridge ook, maar ik ben minder fanatiek omdat ik minder bedreven ben. Of ben ik minder bedreven omdat ik minder fanatiek? Hoe dan ook, zij gaat geregeld de hort op voor een drive. Dat is een bridgewedstrijd waarbij men paarsgewijs van het ene horeca-etablissement naar het andere. Er worden overal een paar spelletjes gespeeld en tenslotte is er de einduitslag. Er valt namelijk wat te winnen. Dat roept bij mij steevast de herinnering op aan mijn vader zaliger. Hij was een goed klaverjasser en kwam nogal eens met een prijs thuis. Een vleespakket bijvoorbeeld, terwijl we nog geen koelkast hadden. Ik ruik nog de biefstuk, waar we midden in de nacht voor wakker gemaakt werden. Of het summum: een slagroomtaart. Zonder koelkast eveneens onhoudbaar. Ook met dat probleem wisten wij wel raad. Want dat zou je mijn hobby kunnen noemen: iets bij de koffie...

Dus als zij des morgens vroeg vertrekt om met een van haar bridgevriendinnen haar geluk te beproeven, stel ik steevast voor dat als ze in de prijzen valt, ze een slagroomtaart moet meenemen. Zo ook afgelopen Hemelvaartsdag. Terwijl ik mij opmaakte om met andere laatsten der Mohikanen ter kerke te gaan, vertrok zij voor een bridgedrive, met mijn gebruikelijke prijskeuzeadvies in haar oren. Tegen 5 uur appte ze dat het allemaal nogal tegenviel. Ik appte terug met een plaatje van een taartpunt, in het besef dat die mij wederom door de neus geboord werd. Blijkbaar droop mijn teleurstelling er overtuigend vanaf. Want op de terugweg deed ze bij verschillende Sassenheimse horeca-ondernemers navraag: of ze toevallig een puntje slagroomtaart voor haar arme man hadden. Dat niet. Maar eentje had cheesecake! Hij zag er de lol wel van in.

En zo voelde ik mij 's avonds getrouwd met een heuse winnares! Eerlijkheidshalve vermeld ik dat ze als 83e geëindigd is. Van de 120. Maar u snapt dat ik dat omwille van die cheesecake er niet nog eens extra inwrijft...

(Uitgeweid is geschreven door Egbert van der Weide, emeritus dominee, woonachtig in Warmond)