“Daar kan geen loonstrookje tegenop!”
Algemeen‘Vrijwillig werken in een revalidatiedorp met zorgboerderij in Israel’
(Op zijn bijzondere reis door Israel maakte onze redacteur Joep mooie verhalen over verschillende regiogenoten)
ADI NEGEV – Iedere ochtend vanuit je huis naar het werk moeten gaan. ’s Avonds samen eten en weer naar bed gaan om de volgende dag precies weer hetzelfde te doen. Er moet toch meer zijn in het leven dan dit? Deze vraag stelden Peter en Gerdien Heemskerk (afkomstig uit de regio) zichzelf enkele jaren geleden. Ze besloten het roer compleet om te gooien en zich in Israël als vrijwilliger in te zetten voor een revalidatiedorp voor gehandicapte kinderen. Compleet met zorgboerderij.
JOEP DERKSEN
Niet ieder kind wordt geboren met een IQ van 100 of hoger. In het Midden Oosten komt het vaak voor, dat kinderen met meervoudige beperkingen door hun ouders worden afgeschermd van de buitenwereld. Op het revalidatiedorp Nahalat Eran krijgen deze kinderen alle zorg, kunnen ze vrolijk spelen en op latere leeftijd meehelpen op de zorgboerderij. Ze leven er als gemeenschap en komen ook regelmatig in contact met omwonenden. Hiermee heeft het woord ‘inclusiviteit’ ook haar intrede gedaan in Israël en de Palestijnse gebieden.
Nahalat Eran, met 160 bewoners en 170 kinderen, werd in 1982 opgericht om het stigma en de schaamte rondom gehandicapte kinderen te doorbreken. Kinderen werden weggemoffeld en ter adoptie afgestaan. In de school zitten kinderen van Israëlische, Joodse, Moslim- en Bedoeïenengemeenschappen. Er is een medisch kinderdagverblijf en een gewoon kinderdagverblijf. Er wordt ingezet op revalidatie en integratie, zodat mensen met een beperking mee kunnen doen in de samenleving.
Bijzondere band
Waarom is Peter hier met zijn vrouw naar toe gegaan? Twee jaar geleden besloten we vanuit ons Christelijke geloof te stoppen met werken in Nederland en vrijwilligerswerk te doen. Via een kerkelijke organisatie kwamen we hier terecht. Het is best een sprong geweest, maar het heeft ons heel veel waardevolle momenten opgeleverd.” Hij vervolgt: “Ik had helemaal geen ervaring in verpleegzorg. Mijn vrouw was verpleegkundige, maar ik zou zelf nooit dit werk hebben uitgekozen. Ik heb echter nog nooit zo genoten van het werk als hier. Terwijl het soms best saai is. Soms loop je vijf meter met een jongen en doe je daar twintig minuten over. Hierdoor krijg je een bijzondere band met hem en geniet je van elkaars aanwezigheid.”
Op het terrein is onder meer een grote paardenfarm en een zwembad waar (één op één) zwemtherapie wordt gegeven. De zorgboerderij is uniek voor Israël. “Hier kunnen mensen zich verder ontwikkelen”, geeft Heemskerk aan. “Deze zorgboerderij is opgezet als pilot voor de Israëlische boer en de overheid. We hadden eigenlijk al overeenstemming met het Ministerie van Landbouw om 60% van de lonen te financieren, maar net voor de ondertekening viel de Israëlische regering.”
Zwemles
Peter is vaak in het zwembad actief: “We helpen kinderen met een beperking, maar ook bijvoorbeeld mensen die herstellen van een auto ongeluk. Het mooie is dat hier een stukje inclusiviteit komt. De kinderen vanuit de omgeving krijgen hier ook zwemles. Op die manier komen mensen van buiten hier binnen, zo worden de mensen met een beperking onderdeel van de maatschappij.”
Toeval of niet, Peter en Gerdien werden onlangs ook ‘gezegend’. “We zijn zeven jaar getrouwd en hadden een kinderwens. Maar Gerdien werd niet zwanger, tot enkele maanden geleden. Ik denk niet dat onze komst naar Israël van hogerhand beloond werd met deze zwangerschap. We krijgen geen kind omdat we bijzonder werk doen. Het is meer andersom. De afgelopen jaren hebben we zoveel geleerd, misschien zijn we wel klaargestoomd om ouder te worden. We zijn er nu echt klaar voor. Ik geloof dat God altijd alles op de juiste tijd geeft.”
Op dat moment wordt Peter spontaan omhelsd door één van de cliënten. “Met deze jongen heb ik een bijzondere band. Hij had in het begin veel agressie en we zaten er over te denken om hem buiten de instelling te plaatsen. Maar iedere dag breng ik een half uur met hem door; hij is hierdoor veranderd en zijn agressie is enorm verminderd. Als ik zie hoe hij lacht wanneer ik in zijn kamer kom, is dat onbetaalbaar. Daar kan geen loonstrookje tegenop!”
