Paniekstoornis overwonnen en van zich afgeschreven
gezondheid n Ze durfde als twintiger het huis niet meer uit en jaren later als jonge moeder sloeg de angst weer keihard toe. Saskia Oudshoorn schreef de roman 'Ben ik nou gek?' over haar paniekstoornis. 24 maart geeft ze zichzelf een vuurdoop met een signeersessie in boekhandel De Kler.
door Eric Hoenson
Romanvorm voelde beter
'Het gaat goed, zolang ik mijn medicijnen blijf slikken dan
Het wordt een nieuwe stap in de lange reeks van werken aan haar paniekziekte. De 46-jarige Voorschotense kreeg 25 jaar geleden last. Ze was begin twintig, het leven lachte haar toe. ''Mijn droom was uitgekomen met een baan als stewardess bij de KLM. Ik wilde heel graag reizen en veel van de wereld zien. Dat kan mooi in dat beroep. Maar al snel ging het mis. Ik kreeg paniekaanvallen in die kleine cabine. Het ging gewoon niet,'' zo laat ze weten.
''Met pijn in mijn hart kwam ik thuis te zitten, ik had het gevoel te hebben gefaald. Dat maakte mijn situatie alleen maar erger en ik kreeg heftige paniekaanvallen. In mijn eentje naar buiten gaan was er niet meer bij. Hoe lang de straatvrees duurde weet ik niet meer, in elk geval enkele maanden. Doordat ik bij mijn ouders woonde hoefde ik niet te zorgen voor de dagelijkse boodschappen. Een restaurant of bioscoop zat er niet meer in, ik zou me te opgesloten voelen.''
''Ik heb psychiatrische hulp gezocht en het duurde ettelijke jaren voordat ik bij een psychiater zat die me de juiste hulp bood. Ze constateerde dat ik agorafobie had. Ik kan niet goed tegen drastische veranderingen. Op een gegeven moment zei ze tijdens een sessie doodleuk: daar is de deur, je kan er gewoon uit. Zo simpel is het. Dat opende mijn ogen. Inderdaad dacht ik, ik kan er gewoon uit. Ik moet alleen durven. Langzaam kreeg ik de controle terug en durfde ik steeds meer. De normale dingen gingen beter, maar het maken van verre reizen zat er nog steeds niet in.''
Gynaecoloog
Het gewone leven voor een vrouw van middelbare leeftijd keerde min of meer terug. Saskia trouwde en werkte onder andere van 2009 tot 2014 op het Leidse stadhuis. Een nieuwe klap kwam echter met de geboorte van haar zoon, acht jaar geleden. ''De zwangerschap verliep probleemloos, maar al bij de bevalling ging het mis. Terwijl de verloskundige en gynaecoloog druk bezig waren om mijn kind te halen, werd ik meegesleurd in een heftige paniekaanval en wilde het liefst onder de armen van de gynaecoloog doorkruipen naar huis. Dat ging uiteraard niet. Ik was compleet de weg kwijt en belandde na twaalf dagen op een speciale moeder-baby unit van het Erasmus psychiatrisch ziekenhuis.''
Baby A, B of C
'' Het ging heel slecht, ik was net zo lief dood gegaan toen. De opname was een hele opluchting. Iedereen liep daar, net als ik, met een sombere blik rond. Niemand verwachtte daar wat van je. In het Erasmus moest ik dagelijks de baby verzorgen, maar ik had geen enkele band met hem. Het maakte voor mij niet uit of ik baby A, B of C verzorgde. Ik overwoog zelfs om mijn baby ter adoptie aan te bieden.''
''Na een paar weken vroeg een arts aan me wanneer ik weer naar huis ging. Ik kreeg direct een paniekaanval, maar besefte dat ik daar natuurlijk niet tot in eeuwigheid kon blijven. Rustig werkte ik aan een terugkeer naar huis. Het gaat goed, zolang ik mijn medicijnen blijf slikken dan. Een keer was er een terugval toen ik ziek was en mijn pillen niet binnen kon houden. Nu heb ik de natuurlijke houding: niemand mag aan mijn zoon komen.''
Autobiografisch
''Tijdens mijn opname leerde ik andere moeders kennen die ook een vorm van een postpartum depressie hadden. Ik wilde daar wat mee doen, te meer ook omdat er in Nederland zo'n 680.000 mensen aan paniekaanvallen lijden. Op sites als google zijn behoorlijk veel adviezen te vinden die voor de patiënt nuttig kunnen zijn, maar nergens was beschreven welke impact de ziekte op het leven kon hebben. Daarom ben ik begonnen aan een boek, met de titel 'Ben ik nou gek?'.''
Saskia heeft gekozen voor een roman-vorm. Sterk autobiografisch met verhalen van anderen er doorheen. Het voelde te persoonlijk om alleen over haar eigen ervaringen te schrijven. Door er afstand van te nemen en de ondervindingen van anderen meteen mee te verwerken, creëerde ze voor haar boek de jonge vrouw Suus van Soomeren. Die lijdt aan paniekaanvallen in combinatie met agorafobie (straatvrees).
Singneersessie
24 maart signeert ze tussen 14.00 tot 16.00 uur het boek bij Boekhandel De Kler aan de Breestraat. ''Spannend om te doen, en een volgende stap in mijn ontwikkeling.''