Leiden calling
column n Elke laatste woensdag van de maand geeft Remi van Zelst zijn mening over wat er allemaal in zijn Leiden gebeurt.
Ik heb regelmatig ruzie met mijn vriendin over de zinloosheid van regels. En als zij er even geen zin in heeft is mijn schoonzus, belijdend ambtenaar, een goede reserve. Ik heb namelijk iets tegen zinloze regels. En daar zijn er nogal wat van als je een greintje neiging hebt tot nadenken in plaats van klakkeloos volgen. Een voorbeeld. Er zijn in Nederland 550.000 kinderen die te maken hebben met gescheiden ouders. Wil je als vader met je 16-jarige zoon lekker op avontuur naar het buitenland? Dan moet je elk jaar weer door een ambtelijke molen van toestemming van je ex. "Ja, want weet je wel hoeveel ontvoeringen er elk jaar zijn?" Ik heb het uitgezocht. Het zijn er maar liefst…twee. Die andere 549.998 lijden elk jaar in stilte.
Leiden, de stad van het Recht. Toen het burgerlijk wetboek ooit werd geschreven voelden die regels ook nog als Recht, denk ik. Andersdenkenden kwamen naar Leiden. Hier heerste vrijheid van zijn! Maar nu hebben we het over de sleepwet, waarmee de overheid totale controle krijgt over het digitale doen en laten (en denken) van haar burgers. De helft van de bevolking vindt dat een prima idee. De helft. "Ja, want ik heb niks te verbergen". Totdat Facebook aantoonde dat ze jouw onderbewustzijn beter begrijpen dat jijzelf. "Ja, want dat helpt tegen terrorisme". Er gaan wereldwijd 40 keer meer mensen dood aan zelfmoord dan aan terrorisme. En wat is dat, 'terrorisme'? Hoe lang voordat iedere anders denkende een terrorist is?
Ik heb het idee, in de doordraaiende wereld, maar ook in onze stad, dat dat Recht steeds meer een Plicht begint te worden. Tijdens de lokale verkiezingen zag ik partijen roepen dat er meer regels moeten komen voor het kappen van bomen. Meer regels in het woningbeleid. Meer camera's op straat. Meer regels, om maar te voorkomen dat er iets mis gaat en bange geraniummensen roepen; "Zie je wel, je had het moeten en kunnen voorkomen!"
En ik weet het ook wel. Die regels zijn maar een symptoom. Een afspiegeling van wie we zelf zijn. Geworden.
Ooit waren we een stad van Geuzen, vrije denkers, van ontdekkingen en PTV. Waar zijn die gebleven? De burgerlijkheid druipt werkelijk van de gevels. Waar is de jeugd die tegen de heilige huisjes schopt? Waar zijn de kunstenaars die ons op pijnlijke wijze de spiegel voorhouden? Waar zijn de krakers? Leiden, wat willen we eigenlijk zijn? Een Maastricht of een Berlijn?
Is Hubspot nou echt het beste wat de stad kan ophoesten qua ondernemerschap? Ik voel er totaal geen energie als ik er rondloop. Ooit was Leiden de kraamkamer van de grote DJ's. Hotel de Ville was een Michelin ster in de dance scene. Waar zijn ze? Zelfs Werfpop is de stad uit gevlucht. Het geeft te denken. Wat overblijft is Leiden Culinair. Een vorkje prikken met De Gordel. De poëzie van de straat gefusilleerd en gefossiliseerd tot muurgedichten.
Ik koester een wild verlangen naar de vrije jongens en meisjes, naar de punk. Ik mis een beetje anarchie in de straten van onze aangeharkte stad. Demonstraties en kunstwerken waar voor- en tegenstanders zich omheen verzamelen. Muziek waar bij gedronken wordt en zeker niet gegeten. Misschien is het gewoon een fase in mijn leven. Maar misschien zijn er meer als Neo, met die splinter in hun hoofd. Dan is dit een startschot. Leiden calling to the underworld, come out of the cupboard you boys and girls.
Feestje ter ere van hoogste punt Topaz Lakenhof
wonen n Antoinette van Royen, lid van de cliëntenraad van Groenhoven hees vrijdag 20 april samen met gebiedsmanager Carola van Oerle de vlag op het hoogste punt van de nieuwe woonzorglocatie Topaz Lakenhof.
De heren van Egmond en Wieringa, twee toekomstige bewoners van Lakenhof, trakteerden de bouwers hierbij volgens goed gebruik op alcoholvrij 'Pannenbier' en een bordje saté met brood. De bewoners van Topaz Groenhoven zijn de eerste bewoners van de nieuwe zorglocatie. De verwachting is dat zij eind 2018/ begin 2019 naar Topaz Lakenhof verhuizen, omdat locatie Groenhoven verouderd is.
