Column Remy: ode aan goede voornemens

Elke maand geeft inwoner Remi van Zelst zijn mening over Leiden.

Ik had het me nog zo voorgenomen en toch doe ik het weer. En waarom eigenlijk? Ik weet toch al dat ik het de tweede week van februari al lang vergeten ben, vervallen in oude fouten. Hossend in een rijtje op slechte muziek. Marietje achter bij d’r schouders. Januari, uitzichtloos lang en donker winterweer voor de boeg. Geen vakanties, geen geld, geen guilty pleasures om aan te sabbelen. Voor altijd de maand van de dood. Niet geheel toevallig ben ik jarig, wat ook gewoon een volgend streepje richting de onvermijdelijkheid is. Niets om te vieren zou je zeggen. Een lange maand. De eerste knokkel op je vuist. En dan juist in deze maand boven jezelf uit willen stijgen. Het is gedoemd om te mislukken. Laten we eerlijk zijn. Welke idioot heeft trouwens bedacht dat het nieuwejaar in januari moet vallen? Dat is toch op je dieptepunt beginnen. Wie wil dat? Waarom beginnen we niet gewoon op 1 juli?
Terug naar de voornemens. Aan het eind van deze woestijn in de tijd, dood en verderf zaaiend in mijn hoofd, ben ik inmiddels zover dat ik volledig zwelg in zelfmedelijden. De dagen kruipen voort, het leven verworden tot een zinloze exercitie van bloed rondpompen. En die ene vraag die elk uur weer aan mijn hersencellen trekt; waarom had ik het ook alweer gedaan? Een vraag die ik elk uur slechter kan beantwoorden.
Maar dan, elk jaar weer, gebeurt er wat. Voor de maand ten einde is val ik ten prooi aan mijn alter ego, slapjanus. En slapjanus is geweldig. Hij helpt me op mijn zwakste moment. Bij hem voel ik me nooit slecht of nog erger, schuldig. Ik kan gewoon lekker doen waar ik zin in heb. Als slapjanus aan het eind van die troosteloze maand ten tonele verschijnt, dan begint de zon weer een klein beetje te schijnen. Hij pikt me op en sleurt me februari in. Een heerlijk korte maand met carnaval, vakantie en een aantrekkelijk uitzicht op maart. En ja, als ik maart ruik, dan weet ik weer waarom ik al dat bloed rondpomp.
En dus zal ik ook in 2019 weer mijn voornemens streng en onrechtvaardig opleggen aan mezelf. Een maand lang bikkelen opdat Janus in al zijn grootsheid me uit dat donkere gat weet op te hijsen.

Goede voornemens, I love you.