Afscheid van plastic scheiden doet lijden

Natuur is overal, ook in de stad. Dick de Vos, natuurgids bij IVN en vogelkenner, schrijft over wat hem opvalt.

Plastic scheiden werd in 2010 verplicht door de Rijksoverheid. Overal in Leiden verschenen bakken voor plastic. Wie meedeed, was een 'plastic heroe'. Vanaf dit jaar is het alweer afgelopen. In 2018 besloot de gemeenteraad om het plastic niet langer apart in te zamelen. In wijken met veel hoogbouw was dit sowieso niet mogelijk, en bovendien was de kwaliteit van het ingezamelde plastic niet heel hoog doordat er van alles tussen zat. En, er was een alternatief, namelijk een nascheidingsinstallatie. Als raadsleden zijn we speciaal op werkbezoek gegaan naar Oud-Haske waar zo'n installatie al werkt: alles wordt eruit gehaald, ook het plastic. Een indrukwekkend bezoek. De geur zal me altijd bijblijven.
Kortom: als je doorrekent is nascheiden beter. Het scheelt ook aparte afvalophaalauto's op de weg.
Heel de gemeenteraad was voor het nieuwe afvalbeleid, behalve één stem, namelijk die van de Partij voor de Dieren, mijn stem dus.
Je verliest namelijk de confrontatie met je eigen aankoopgedrag. Je schrikt van de hoeveel verpakkingsmateriaal je iedere keer weer meeneemt uit de supermarkt. Die 'walk of shame' naar de plastic bak maakt je bewust van de noodzaak tot plasticvermindering. Wat je niet koopt, hoef je immers niet te scheiden en het kan ook niet in het milieu komen.
Een tweede argument is dat veel mensen nu gewend om het plastic te scheiden. In mijn eigen wijk gaan ze er gewoon mee door. En als die bak dicht is, zetten sommigen het er gewoon naast, ondanks de sticker op de bak.